کورلی موریس در طول زندگی بزرگسالی خود رژیم گرفته است.
بعد از اینکه وزن او در دبیرستان شروع به بالا رفتن کرد، سال ها 50 یا 100 پوند از دست داد و سپس دوباره وزنش را دوباره به دست آورد. موریس، 78 ساله، در اواسط دهه 40 زندگی‌اش سنگین‌ترین وزن خود را داشت، 5 فوت و 10 و نیم اینچ ایستاده بود و 310 پوند وزن داشت. ساکن پیتسبورگ بیش از 40 سال است که دیابت دارد.
مدیریت وزن او یک نبرد شکست خورده بود تا اینکه پزشک موریس چهار ماه پیش یک داروی دیابت نوع 2 به نام اوزمپیک را تجویز کرد. این یکی از دسته جدید داروها است که طرز فکر مردم عادی و همچنین متخصصان پزشکی را در مورد چاقی تغییر می دهد، وضعیتی که تقریباً 4 نفر از هر 10 نفر 60 سال و بالاتر را تحت تاثیر قرار می دهد.
این داروها شامل داروی خواهر اوزمپیک، Wegovy، یک داروی کاهش وزن با مواد تشکیل دهنده یکسان، که FDA در سال 2021 آن را تایید کرد، و Mounjaro، به عنوان یک درمان دیابت در سال 2022 تایید شد. (Ozempic در سال 2017 برای دیابت تایید شد.) چندین داروی دیگر در حال توسعه هستند.
این داروها احساس گرسنگی را کاهش می دهند، احساس سیری ایجاد می کنند و نشان داده شده است که به افراد کمک می کنند به طور متوسط 15٪ یا بیشتر از وزن خود را کاهش دهند.
“این بلافاصله اشتهای شما را می گیرد. من اصلا گرسنه نبودم و مثل دیوانه وزن کم کردم.
اما اینکه چگونه این داروها در درازمدت بر افراد مسن تأثیر می‌گذارند، به خوبی درک نشده است. (بیماران باید به طور دائم از داروها استفاده کنند وگرنه در خطر به دست آوردن مجدد وزن از دست داده شده هستند.)
آیا آنها به پیشگیری از بیماری های قلبی عروقی و سایر بیماری های مزمن در افراد مسن چاق کمک می کنند؟ آیا آنها نرخ ناتوانی را کاهش می دهند و توانایی افراد را برای حرکت و مدیریت کارهای روزانه بهبود می بخشند؟ آیا آنها زندگی مردم را بهبود می بخشند و علائم مرتبط با بیماری های مزمن مرتبط با چاقی را کاهش می دهند؟
متأسفانه، آزمایش‌های بالینی این داروها، تعداد قابل توجهی از افراد 65 سال و بالاتر را شامل نشده است و شکاف‌هایی در داده‌های موجود باقی می‌ماند.
میچل لازار، مدیر مؤسسه دیابت، چاقی و متابولیسم در دانشگاه پنسیلوانیا، میچل لازار، می‌گوید در حالی که به نظر می‌رسد این داروها بی‌خطر هستند – شایع‌ترین عوارض جانبی آن تهوع، اسهال، استفراغ، یبوست و درد معده است.
با توجه به این ابهامات، کارشناسان چگونه به استفاده از داروهای جدید چاقی در افراد مسن نزدیک می شوند؟ همانطور که انتظار می رود، نظرات و شیوه ها متفاوت است. اما چندین موضوع در نزدیک به دوجین مصاحبه ظاهر شد.
اولین مورد ناامیدی از دسترسی محدود به مواد مخدر بود. از آنجایی که Medicare داروهای کاهش وزن را پوشش نمی دهد و ممکن است بیش از 10000 دلار در سال هزینه داشته باشد، توانایی سالمندان برای دریافت داروهای جدید محدود شده است.
یک استثنا وجود دارد: اگر یک فرد مسن مبتلا به دیابت باشد، Medicare Ozempic و Mounjaro را پوشش می دهد، زیرا برنامه بیمه هزینه درمان دیابت را پرداخت می کند.
شاونا ماتیلدا اسدزندی، متخصص سالمندان در دانشگاه پیتسبورگ که از موریس مراقبت می کند، گفت: «ما برای پوشش این داروها به مدیکر نیاز داریم. او گفت که اخیراً سعی کرد نماینده طرح Medicare Advantage را متقاعد کند که Wegovy را برای بیمار مبتلا به فشار خون و کلسترول بالا که به سرعت وزن اضافه می کرد، مجوز دهد.
من فقط منتظرم تا قند خون این بیمار به سطحی برسد که بتوان دیابت را تشخیص داد. آیا منطقی نیست که الان مداخله کنیم؟» یادش افتاد که گفت پاسخ نماینده: «خیر. ما باید قوانین را رعایت کنیم.»
به دنبال تغییر آن، یک گروه دوحزبی از قانونگذاران قانون درمان و کاهش چاقی را معرفی کردند که مدیکر را ملزم به پوشش داروهای کاهش وزن می کند. اما این پیشنهاد در بحبوحه نگرانی ها در مورد هزینه های بالقوه هنگفت برای Medicare از بین رفته است.
بر اساس تجزیه و تحلیل اخیر در مجله پزشکی نیوانگلند، اگر همه افراد دارای تشخیص چاقی از داروهای سماگلوتاید (دسته جدید داروها) با نام تجاری استفاده کنند، هزینه سالانه به بیش از 13.5 میلیارد دلار خواهد رسید. اگر همه بزرگسالان چاق مسن در Medicare – جمعیت بسیار بزرگتری – آنها را مصرف کنند، هزینه از کل هزینه شده در برنامه دارویی بخش D Medicare که 145 میلیارد دلار در سال 2019 بود، بیشتر خواهد شد.
لوری ریچ، 63 ساله، از کانتون، ماساچوست، تحت تاثیر سیاست های مدیکر قرار گرفت، سیاست هایی که از زمانی که وی در ماه دسامبر برای بیمه ناتوانی بیمه تامین اجتماعی اعمال شد، برای او اعمال شده است. قبل از آن، ریچ از Wegovy و یک داروی کاهش وزن دیگر استفاده کرد – هر دو تحت پوشش بیمه خصوصی بودند – و تقریباً 42 پوند از دست داد. در حال حاضر، ریچ نمی تواند Wegovy را دریافت کند و او 14 پوند دوباره به دست آورده است.
“من تغذیه ام را تغییر نداده ام. ریچ به من گفت تنها چیزی که متفاوت است این است که سیگنالی در مغزم به من می گوید که همیشه گرسنه هستم. “من احساس وحشتناکی دارم.” او می داند که اگر وزن بیشتری اضافه کند، هزینه مراقبت از او بسیار بیشتر خواهد بود.
در حالی که کارشناسان تصمیمات سیاستی دشواری را که در پیش است تصدیق می کنند، توافق قابل توجهی در مورد اینکه افراد مسن باید این داروها را مصرف کنند، ابراز کردند.
به طور کلی، این داروها برای افرادی با شاخص توده بدنی بالای 30 (تعریف سازمان بهداشت جهانی از چاقی) و افرادی که BMI 27 یا بالاتر دارند و حداقل یک بیماری مرتبط با چاقی مانند دیابت، فشار خون بالا یا کلسترول بالا دارند، توصیه می شود. هیچ دستورالعملی برای استفاده از آنها در افراد 65 سال و بالاتر وجود ندارد. (BMI بر اساس وزن و قد فرد محاسبه می شود.)
رودولفو گالیندو، مدیر مرکز جامع دیابت در دانشگاه میامی، خاطرنشان کرد: اما این توصیه‌ها مشکل‌ساز هستند زیرا BMI می‌تواند چربی بدن افراد مسن را که مشکل‌سازترین ویژگی چاقی است، کمتر یا بیش از حد تخمین بزند.
دنیس کریگان، مدیر مدیریت وزن در Henry Ford Health در میشیگان، سیستمی با پنج بیمارستان، به پزشکان پیشنهاد می‌کند که دور کمر را در بیماران مسن‌تر نیز بررسی کنند، زیرا چربی شکمی آنها را بیشتر از چربی‌های حمل شده در باسن یا باسن در معرض خطر قرار می‌دهد. (برای مردان، دور کمر بیش از 40 اینچ نگران کننده است، برای زنان، 35 آستانه است.)
فاطیما استنفورد، دانشمند پزشکی چاقی در بیمارستان عمومی ماساچوست، گفت که داروهای جدید «بهترین مناسب برای بیماران مسن‌تری هستند که شواهد بالینی چاقی دارند»، مانند کلسترول یا قند خون بالا، و افراد مبتلا به شرایط جدی مرتبط با چاقی مانند استئوآرتریت یا بیماری قلبی.
موریل برانچ، 73 ساله، از پری‌ویل، آرکانزاس، از زمانی که سه ماه پیش به مونجارو رفت، 40 پوند وزن کم کرده و با بهبود وضعیت سلامتش، مصرف سه دارو را متوقف کرده است. او به من گفت: «در مورد خودم احساس خوبی دارم.
به گفته دینش ادم، پزشک شعبه و مدیر برنامه مدیریت وزن پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی آرکانزاس، وقتی بزرگسالان مبتلا به چاقی وزن کم می کنند، خطر مرگ آنها تا 15 درصد کاهش می یابد.
با این حال، متخصصان موافق هستند که کاهش وزن به تنهایی نباید به افراد مسن توصیه شود، زیرا این امر مستلزم از دست دادن توده عضلانی و همچنین چربی است. و با افزایش سن، کوچک شدن توده عضلانی که زودتر در زندگی شروع می‌شود، تسریع می‌شود و به افتادن، ضعف، از دست دادن عملکرد و شروع ضعف کمک می‌کند.
محققان تخمین می زنند که بین 60 تا 70 سالگی، حدود 12 درصد از توده عضلانی از بین می رود. بعد از 80 به 30 درصد می رسد.
کارشناسان موافق هستند، برای حفظ توده عضلانی، برای سالمندانی که وزن کم می کنند باید فعالیت بدنی تجویز شود – هم ورزش هوازی و هم تمرینات قدرتی.
آن نیومن، مدیر مرکز سالمندی و سلامت جمعیت در دانشگاه پیتسبورگ، گفت: همچنین، از آنجایی که افراد مسن که داروهای کاهش وزن مصرف می‌کنند کمتر غذا می‌خورند، «به شدت مهم است که رژیم غذایی آنها حاوی پروتئین و کلسیم کافی برای حفظ استخوان و توده عضلانی باشد».
جیمی آرد، یکی از مدیران مرکز مدیریت وزن Wake Forest Baptist Health گفت که نظارت مداوم بر افراد مسن دارای عوارض جانبی گوارشی برای اطمینان از دریافت غذا و آب کافی مورد نیاز است.
به طور کلی، هدف برای افراد مسن باید کاهش 1 تا 2 پوند در هفته، با توجه به رژیم غذایی و ورزش همراه با مدیریت دارو باشد.
نگرانی من این است که وقتی بیماران را از این داروهای چاقی استفاده می کنیم، آیا از تغییرات سبک زندگی که سلامت آنها را حفظ می کند، حمایت می کنیم؟ دارو به تنهایی کافی نخواهد بود. سوخپریت سینگ، مدیر پزشکی سیستم در برنامه مدیریت وزن هنری فورد، گفت: ما همچنان باید به رفتارها رسیدگی کنیم.
ما مشتاقیم از خوانندگان درباره سؤالاتی که می‌خواهید به آنها پاسخ داده شود، مشکلاتی که در مراقبت از خود داشته‌اید و توصیه‌هایی که در برخورد با سیستم مراقبت‌های بهداشتی نیاز دارید، از خوانندگان بشنویم. برای ارسال درخواست ها یا راهنمایی های خود به kffhealthnews.org/columnists مراجعه کنید.