هنوز صدای خش خش آن بیمار سرطانی مات و مبهوت با سوراخی در گلویش را به یاد دارم. او که به سمی که او را می کشد – سیگار – معتاد شده بود، کلمات هشدار دهنده خود در مورد خطرات سیگار را با کشیدن یک پک سیگار از سوراخ تراکئوستومی خود در هم آمیخت.
این یک ویدیوی کوتاه و آزاردهنده خدمات عمومی بود که در کلاس درس کلاس ششم من به عنوان بخشی از یک کمپین ضد سیگار مرتبط با گزارش یک جراح عمومی ایالات متحده نشان داده شد، که برای اولین بار رسماً سیگار کشیدن را با سرطان و بیماری قلبی مرتبط کرد.
آن شب سیگارهای پدرم را در توالت ریختم. تصویر این زن سال ها کابوس های من را تسخیر کرد. بعد از دیدن آن ویدیو، هرگز روشن نشدم.
امروزه آن نوع ویدیو احتمالاً وارد کلاس درس نمی شود، که برای کودکان پیش نوجوان نامناسب تلقی می شود، و خیلی تحریک کننده است.
اما مسلماً این همان نوع کمپین پیام رسانی تهاجمی است – به ویژه با هدف جوانان – ما در حال حاضر برای مبارزه با آنچه که به تهدید شماره 1 بهداشت عمومی کشور برای جوانان آمریکایی تبدیل شده است: اسلحه نیاز داریم.
در سال 2020، به دلیل افزایش چشمگیر مرگ و میر ناشی از خشونت با اسلحه جوانان در طول همه گیری، اسلحه به علت اصلی مرگ در میان افراد 19 ساله و کمتر تبدیل شد. میزان قتل با اسلحه در ایالات متحده برای افراد 15 تا 24 ساله در حال حاضر 49 برابر بیشتر از سایر کشورهای توسعه یافته بیش از یک دهه پیش بود. این یک مسئله عدالت نژادی نیز هست. مردان سیاه پوست 15 تا 34 ساله بیش از 20 برابر بیشتر از همتایان سفیدپوست خود قربانی قتل با اسلحه می شوند.
اگرچه بیشتر توجه رسانه‌ها مربوط به تیراندازی‌های جمعی در مدارس و گسترش سلاح‌های نیمه خودکار است، اما در 59 درصد قتل‌ها و «قتل‌های بدون سهل انگاری» از اسلحه‌های دستی استفاده شده است. اکثر قتل‌های با اسلحه شامل تیراندازی به تعداد کمی از افراد، “یک و دو نفر” است.
اطلاعات ملی کمی در مورد سن عاملان این خشونت های روزمره در دسترس است، اما شواهدی وجود دارد که آنها در حال جوان شدن هستند. بر اساس گزارشی در سال 2021، جایی که من زندگی می کنم، در واشنگتن دی سی، 40 درصد مظنونان تیراندازی 18 تا 24 ساله و 11 درصد زیر 17 سال سن داشتند.
دکتر بابک سارانی، رئیس مشترک جراحی تروما در مرکز پزشکی دانشگاه جورج واشنگتن، می گوید که چگونه از سال 2018 چهار بار یک نوجوان را به دلیل زخمی شدن با گلوله درمان کرده است، تا اینکه مرد جوان پس از اصابت گلوله در نوامبر در 19 سالگی جان خود را از دست داد.
در واکنش به افزایش خشونت با اسلحه، کنگره سال گذشته اولین اقدام ایمنی اسلحه خود را در دهه‌ها تصویب کرد و بیش از 500 اقدام ایالتی ایمنی اسلحه در دهه گذشته تصویب شد.
اما قتل عام همچنان ادامه دارد و بعید است قوانین به تنهایی جلوی آن را بگیرند، با مالکیت اسلحه به نوعی توسط متمم دوم اصلاحیه دوم و دادگاه عالی که دیدگاه گسترده ای از معنای آن دارد محافظت می شود. سال 2020 شاهد بیشترین تعداد فروش اسلحه در تاریخ این کشور بود. کشور ما از سلاح های فوق اشباع شده است.
با وجود همه اینها، یک اهرم مهم به طرز عجیبی مورد استفاده قرار نمی گیرد: استفاده از رسانه ها، رسانه های اجتماعی و صنعت سرگرمی برای تغییر نام اسلحه ها از نمادهای موقعیت، قدرت و آزادی شخصی به نمادهای مرگ و قتل عام.
تولیدکنندگان اسلحه، با پیروی از کتاب بازی شرکت‌های تنباکو در دهه‌های 1940 و 1950، تصویر مثبتی را از سلاح‌های مرگبار در میان جوانان آمریکایی، به‌ویژه مردان ایجاد کرده‌اند. و آنها در این فرآیند همکارانی داشته‌اند – فیلم‌های خشونت‌آمیز، نمایش‌های تلویزیونی، و بازی‌های ویدیویی که سلاح‌ها را تجلیل و شکوه می‌کنند.
سیگار کشیدن در آمریکا امری عادی بود تا زمانی که مقامات بهداشت عمومی آن را پذیرفتند. آنچه به ممنوعیت استعمال دخانیات در مکان‌های عمومی اجازه می‌دهد تا چند دهه کار بهداشت عمومی برای تصویربرداری مجدد از سیگار – به طور مکرر و اجباری – توسط مقاماتی مانند جراح ژنرال سی. اورت کوپ بود.
کمپین های ضد دخانیات بلای سلامتی را با تصاویر و زبانی به تصویر می کشیدند که اغلب بسیار آزاردهنده بود. این پیام سپس با اطلاعیه های خدمات عمومی که مشاهیر ورزش و فیلم را نشان می دادند تکرار شد. تحقیقات نشان داده است که چنین تبلیغات احساسی می تواند در ترک سیگار موثر باشد.
امروزه ما اسلحه را به عنوان یک تهدید برای سلامت عمومی می شناسیم. پس وقت آن است که با همان کمپین عمومی احشایی که سیگارهای پدرم را به توالت می‌برد، عمل کنم.
اطلاعیه های خدمات عمومی امروز در مورد ایمنی اسلحه تا حدودی ضد عفونی شده است. هیچ کدام واقعاً آسیب های جسمی و روحی وحشتناک ناشی از اسلحه را نشان نمی دهد. شاید اگر به مردم نشان دهیم که هنگام تیراندازی به یک کودک چگونه به نظر می رسد، شوک و انزجار – نمایی از واقعیت – با زرق و برق اجتماعی اسلحه مقابله کند.
امواج رادیویی و کانال های رسانه های اجتماعی مملو از پیام هایی است که از جوانان می خواهند به سلامت روان خود توجه کنند. کجا تبلیغات می گویند بسته بندی یک تپانچه جالب نیست؟ آیا فیلمسازان متعهد می شوند که فیلم های اکشن بدون اسلحه بسازند، همان طور که فیلمسازان از سکسی کشیدن سیگار در فیلم ها دست کشیدند؟
البته بحث در مورد اینکه آیا تصاویر تیراندازی و اجساد آسیب زا هستند، به ویژه برای کودکان و خانواده های قربانیان، وجود خواهد داشت. اما برخی ممکن است احساس متفاوتی داشته باشند. مادر امت تیل خواستار نمایش جسد او در تابوت باز شد زیرا “همه باید بدانند چه اتفاقی برای امت تیل افتاده است.” تصاویر نگران‌کننده در بیدار کردن خشم عمومی و برانگیختن اقدام قدرتمند نشان داده‌اند: ویدیوی وحشتناک قتل جورج فلوید به جنبش زندگی سیاه‌پوستان اهمیت دارد.
اگر بخواهیم خشونت اسلحه پایان یابد، ممکن است چاره ای جز نشان دادن آسیب واقعی اسلحه با تمام زشتی و بی رحمی آن به عموم مردم وجود نداشته باشد.